Met de kinderen gingen we nog wel eens naar een pannenkoekenhuis.
Je weet wel, zo’n vreetschuur in boerderij-stijl waar het oké is dat de fruithapjes over heel de tafel worden gesmeerd enzo.
Helemaal ingericht op kinderen. Maar dan vaak zonder het K3-effect.
K3 is ook op kinderen gericht, maar snapt dat die kleine kindertjes natuurlijk niet zelf aan komen crossen om hun e-tickets te laten scannen.
Daar moet ook een papa mee. En als papa geen zin heeft, komen de kindjes dus ook niet. Strakke jurkjes en korte rokjes dus. Dan komen de papa’s wel mee.
Maargoed het pannenkoekenhuis was dus niet echt op de betalende faciliterende ouders ingericht.
Niet dat ik daar nou zat te wachten op Live entertainment, maar na 5 happen zit zo’n 3-jarige ook wel vol. Niet vol. Maar wil gewoon spelen. Honger lijden komt later wel.
Zit je dan.
En de formule die van 5 happen 3 happen of minder maakt heb ik daar ook ontdekt.
Kind vindt het fan-tas-tisch.
He-le-maal door het dolle.
Het ziet er ook prachtig uit.
En als ouder denk je misschien dat je je kind daarmee een plezier hebt gedaan.
Maar het idee is leuker dan de uitvoering. Dat iets er mooi uitziet is geen garantie. Niet als je het moet opeten in elk geval.
Kom je wel eens bij de zeep-afdeling van Dille en Kamille?
Precies. Niet opeten.
De formule?
Een feestpannenkoek. Of hoe ze dat bij het lokale herriehuis ook noemen.
Zo’n pannenkoek met álles erop wat zoet of felgekleurd is. Of allebei.
Smarties, slagroom, hagelslag, chocopasta, allerlei soorten fruit, discodip, poedersuiker, en stroop hoort er eigenlijk standaard bij.
Niet meer op te rollen.
Alsof ze aandelen hebben bij Jamin. En als je een hap neemt hoor je met een krakerige stem ineens achter je:
“Knibbel knabbel KOEKOEK, wie knabbelt er aan mijn pannenkoek?”
Ja, drie happen.
En weg is het kind.
Het idee is leuker dan de uitvoering.
En ik geloof diep van binnen dat alle grote mensen nog steeds kinderen zijn.
We hebben ons alleen (in meer of mindere mate) geleerd aan te passen.
Een beetje serieuzer te doen.
Volwassenen willen hetzelfde als kinderen.
Alleen kinderen zijn eerlijker.
Coolblue is er groot mee geworden.
Geef maar toe, die vergaderzalen zijn stiekem best wel tof.
En al die hippe start ups die na een Vegan spiced latte pumkin macchiato en 2 crackers met bio Hummus met avocado een dikke deal binnenhalen, gaan ook keihard los in de gamehal van de zaak om het te vieren.
We zijn net kinderen.
En al zijn de dansmoves van sommigen een beetje veranderd sinds de liedjes van de juf in groep 3, we maken er nog steeds een feestpannenkoek van.
En geloof me: het idee is leuker dan het resultaat.
Zelfs al heb je zelf de grootste lol. Je publiek niet.
Gooi niet allerlei stijlen door elkaar.
Doe niet:
- Een beetje romantisch slowen, plus
- All the single ladies van Beyoncé, en dan
- The Carlton van The Fresh Prince of Bel Air, en daarbij hoort
- Jump on it (dûh)
- Even lekker los met happy hardcore
- Een officieel stukje choreo van je dansleraar of gejat van youtube
- En afsluiten met een klassieker als Dirty
Dancing
lift of geen lift.
Zoals Davina Michelle als zei: DUURT TE LANG.
En Nielson heeft er ook een duidelijke mening over: WAAROM ZOU JE DAT DOEN?
Het is chaos.
Tuurlijk: Elk kind houdt van chocopasta. Elk kind houdt van aardbeien. Elk kind houdt van stroop en poedersuiker. Slagroom, Smarties Supergoed.
Maar gooi ze niet samen op een pannenkoek.
Mijn tip aan jou is dan ook:
Combineer maximaal twee stijlen.
Je kunt bijvoorbeeld traditioneel beginnen en overgaan naar iets feestelijkers to get the party started.
En dat kan met een soepele overgang die de gasten bijna niet doorhebben. Smooth. Lekker gelikt. Poef, ineens zitten ze er middenin.
Of met een ScoobyDoo-momentje.
Heul abrupt. WTF?
En dan door met deel 2.
Dan zorg je dat je publiek niet de hele tijd tegen zo’n verlepte pannenkoek aan zit te kijken.
Hulp nodig bij het combineren van stijlen? Of het producen van muziek met een goede overgang?
Schakel dan gelijk een van onze openingsdans-specialisten in. Dan weet je zeker dat al onze ervaring en expertise in jullie openingsdans komt te zitten.
Groet,
Robin
Ps. Ken je nog meer mensen die gaan trouwen, en ben je bang dat zij te veel verschillende dingen gaan proppen in hun openingdans? Stuur deze tip dan aan ze door.
